Çaldım olmazların kapısını;
olur kılamadım hiç.
Ne buyur edildim içeri
ne def edildim...
Bir küçük özre kapılıp,
kendime yenildim...
Hüzün çiçekleri derdim bahçemde,
bütün tohumları yaktım...
Sen, sırra kadem basan yavuklum,
ne götürdün giderken?
Biraz açlıktın,
biraz hüsran...
Bende dururken sevdan,
kime armağandı aşk!.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder