Ve sen koca çınar, gölgende soluklandı diye babam seni kendimden mi saymalıyım? Annemin ilk sırdaşı sensin diye, sana mı anlatmalıyım saklımdakileri ve sen dimdik durdun diye, bende mi hayata tepeden bakmalıyım? Yeşil gözlerinde sevdamı büyüttüğüm o çocuk gibi, sana mı yazmalıyım dermansız dertlerimi ve geçip giderken kışlar, dönüp dururken bahar başucunda, sırra kadem basan aşkıma şahit seni mi tutmalıyım? Söyle, köklerinde yazılı duran sırrın ne; ki bende tükendiğimde kırk yılın üzerine; her imkansız günün ertesi dal verip umuda yasladığım başımla yeniden kavuşayım yüreğime.

Talan Ayeş Kanca